Dear Bloggie, kaya pa? XD

[Busy-busyhan mode nitong mga nakaraang araw kahit wala naman talagang ginagawa] 

Noong isang araw, habang ako eh abala sa kung ano, narinig ko si mama na sumisigaw - si tita mo!  Nagulat naman ako, di ko alam kung ano nangyari, at sinong tita ko ang tinutukoy nya.  Nanonood pala si mama ng Eat Bulaga, at doon pala nya nakita si tita na hindi ko na papangalanan dito.  Sumali pala yung tita ko dun sa Juan for all - shit ng Eat Bulaga, at nanalo sya ng 10K (alam mo yung pakulo na may dadalhin ka na kung anong bagay tapos tatayo ka dun sa pila na de-numero, tapos bubunot sa studio ng numero at ang mabubunot ang maswerteng mananalo?  ayun yown).  Nanay ko talaga oh, kung makapagreact naman akala mo sya ang nanalo ng pera.  Syempre lumapit naman ako agad sa tv, bihirang pagkakataon kasi na makakita ako ng kakilala o kamag-anak sa teevee...oo, aaminin ko, medyo naexcite din ako.  Confiiirrmed, si tita nga, at may bitbit pa na tatlong plastic bottles, flashlight, at ulam - kapalit ng sampunlibong piso.

Swerte ni tita, pero sa totoo lang, sana ibang tao nalang ang nanalo.  Wala akong inggit o galit sa kanya ha, hehe (close kaya ako sa kanya), ang akin lang kasi, mas maraming  nangangailangan ng sampunlibong piso doon sa lugar nila higit sa kanya.  Marami na kasing pera si tita, bukod pa sa water refilling station at mga pampasaherong jeep niya, at sa mga pinapasadang taxi at pinaparentahang eroplano.  Pampasweldo nya lang sa mga katulong nila ang sampung libo na iyon eh (biro lang tita...peace, hehe). Joke lang yung taxi. Pero ok na rin na nanalo sya.  Mainam din naman ang ay may extrang cash.  Joke lang din yung eroplano, syempre.

Nagtanong naman si bunso, kailan daw kaya pupunta sa lugar namin ang Eat Bulaga.  Mukang hindi ata narinig ni bunso ang tanong nya.

Bago ko pa makaligtaan -

HAPPY ANNIVERSARY YFFAR'S WORLD!

Dear Bloggie,

Dalawang taon na rin tayong magkapiling sa sangkablogosperyohan, akalain mo yun?!  Sa lahat ng datkom ko simula noong 2005, ikaw lamang ang nagtagal ng dalawang taon, kahit na madalas ay hindi sapat ang oras at atensiyon na ibinibigay ko sayo.  Pero, napansin ko, may mangilan-ngilan naring tao na dumadalaw sa iyo! :-)  Dati kasi, tanda mo, parang tayong dalawa lang ang nag-uusap dito at muka tayong tanga.  Kung sabagay, 'yon naman talaga ang layunin natin noon diba, ang bumuo ng mundo na para sa atin lamang dalawa, kalakip ng lahat ng ka-emohan at kabiguan natin sa buhay?  English pa nga ang medium natin noon at iisang tao lang ang dumadalaw sa atin, kaibigan ko pa sya, at hindi pa sya nag-iiwan ng comment, haha..  Panay negavibes kasi tayo noon eh kaya walang gustong tumambay.  Pero hindi na ngayong taon. XD  (at talaga namang siningitan ko pa ito ng liham para sa iyo)

Oh sya, tama na ang pakikipag-usap ko sa sarili.  Sa totoo lang, masaya ako dahil dalawang taon na ang kuta ko at mukang magtatagal pa ito (kaya mo pa diba?), lalo na ngayong meron ng limang tao na napapadpad dito paminsan minsan (yey).  Maraming salamat sa inyong lahat!  Pagpasensyahan nyo na kung minsan (o madalas) ay masyadong mahaba ang aking mga komento sa blogs ninyo.  Nasabihan na kasi ako minsan na para daw akong gumagawa ng blog sa blog ng iba, haha, sorry naman. Iniiwasan ko na iyon ngayon.  Nais ko ring humingi ng paumanhin kung sa inyo ay tunog-nagmamarunong ako  sa pagbibigay ko ng komento sa inyong posts.  Opinyon ko lang naman (at kung minsan ay sarili kong karanasan) ang aking binibitiwan sa comment box, isang paraan ng aking pagpapahayag kung sang-ayon ako, o kung nagustuhan ko man o hindi ang nabasa ko sa inyong datkom.  Sana ay huwag masamain kung magbanggit ako ng ilang bagay na taliwas sa ipinapahayag ninyo sa inyong posts.

Tuwiran ako kung magkomento, ngunit hindi ko kailanman intensiyon na makasakit ng iba, kaya LAGI kong pinipili ang mga salitang ginagamit ko.  Kung taliwas man ang komento ko sa anumang pahayag ninyo sa inyong post, hindi ito nangangahulugan na mas magaling ako kesa sa inyo kaya wag sana ninyong masamain.  Hindi bat mas mainam na makakuha ng komento na may talino at laman lalo na sa mga usaping seryoso, kesa makakuha ng mga komentong nakikipag-kiss-ass lang naman talaga  para lang makahirit ng "follow my blog naman po"?  Hindi ba?

Kaya rin siguro wala gaanong bumibisita dito - bukod sa boring ang mga pinaglalalagay ko, eh mahina pa akong makipag-kiss-ass sa ibang bloggers. :-(

May nagtampo kasi sa aking blogger at mukang tinanggal talaga ako sa kanyang blogroll nang dahil sa isang komento, hehehe.  Oo, napansin ko talaga ang pagkawala ng link ko dahil madalas akong mapagpad sa datkom nya.  Nandun 'yon dati pero biglang nawala, hehe. Pero hindi naman ako galit. 

Pasensya na kung hindi mo nagustuhan ang komento ko.  Hindi ako nagmamarunong at lalong HINDI ko sinasabi na mali ka sa iyong punto.  Nais ko lang naman na ibahagi ang aking pananaw tungkol doon.  Alam kong WALANG MALI sa binitiwan kong komento  (oh eto ha, wala itong bahid ng pagmamarunong at pagmamayabang.  Sinasabi ko ito ayon sa pagpapalaki sa akin ng mga magulang ko; sa kung ano ang alam kong tama at hindi.)  Hindi mali ang magpahayag ng pananaw kung sa maayos na paraan ito gagawin - na sa tingin ko eh ang ginawa ko.  Simpleng komento lang naman ang ginawa ko eh, nagkataon lang na taliwas ito sa nabanggit mo sa post mo.  Gayun pa man, humihingi ako ng tawad sa'yo.  Hindi ko alam na sensitibo ka pala sa mga taong sumasalungat sa iyong pananaw. At para hindi ka na mabadtrip sa aking matapat-at-bukal-sa-puso na mga komento - hindi na lang ako magko-comment sa blog mo.  Ayoko naman palaging "i agree" o "oo nga" na lang ang magiging komento ko sa blog mo.  Mahirap 'yon.

Sa mga napapadpad dito, maraming salamat sa inyong lahat. XD